De Zomertortel, haast verdwenen in Midden-Brabant maar krijgt een kans te overleven.

     *Door  Victor Retel Helmrich

Vóór de jaren 90 van de vorige eeuw was de zomertortel een soort die overal waar maar genoeg bomen en struiken stonden kon worden gehoord. Daarna is de soort  in een korte tijd schaars geworden en komt nu nog sporadisch in Nederland voor.  In mijn lezing hierover, die ik dit jaar voor de Vogelwerkgroep gaf, werd uitgebreid ingegaan op de specifieke kenmerken van deze soort en op de eisen die hij aan zijn leefomgeving stelt. Lees onderstaand verslag...

Broedvogelinventarisatie de Hilver 2023

Broedvogel inventarisatie de Hilver 2022

Het inventariseren van broedvogels, hoe het is en hoe het kan worden.

     *Verslag Peer Busink Februari 2022

In het broedseizoen 2021 is Peer getuigen geweest van hoe een drone werd ingezet bij het onderzoek naar de voedselvoorziening en reproductie van met name de grutto. 

Broedvogel inventarisatie de Hilver 2021

Wintervogeltelling de Hilver in winterperiode 2020/2021

Broedvogelinventarisatie de Hilver 2020

Broedvogelinventarisatie de Hilver 2019

Oeverzwaluwen Beekse Bergen 2012-2018

Peer Busink

Broedvogelinventarisatie de Hilver 2018

Broedvogelinventarisatie de Hilver 2017

Broedvogelinventarisatie de Hilver 2016

Werkzaamheden winterseizoen 2012/2013

Oeverzwaluwwand Leemkuilen Udenhout

door Peer Busink

De Leemkuilen bij Udenhout is een natuurgebied van 86 ha groot is. Het is in bezit van Stichting Brabants Landschap en hoewel het gebied niet direct erbij aansluit, vormt het gebied samen met de Loonse en Drunense Duinen een Natura-2000 gebied. De leemkuilen zijn ontstaan door het graven van leem voor de baksteenfabricage. Het leem ligt in deze streek namelijk dicht aan het aardoppervlak. De baksteenfabriek die hier heeft gestaan, is in 1890 gesticht. De kleinere plassen die in het broekbos aan de zuidwest kant van de Heusdensebaan te zien zijn, dateren vanaf die tijd. De kuilen die nu plassen zijn, zijn met de hand gegraven en van elkaar gescheiden door dammen. Over deze dammen werd het uitgegraven leem met kruiwagens naar de steenfabriek gereden. In 1967 werd het terrein door Brabants Landschap aangekocht en in overleg met de steenfabriek is men daarna doorgegaan met het winnen van leem. In 1993 viel echter het doek voor de steenfabriek en is na iets meer dan een eeuw de steenfabricage in Udenhout verleden tijd geworden. Van 1970 tot 1997 is er aan de andere kant van de Heusdensebaan in de leemafgravingen op grootschalige wijze zand gewonnen. Hierdoor is de grote plas (Oosterplas) ontstaan met hier en daar grote diepten. Deze zandwinning vond hier plaats tot 2010. Brabants Landschap heeft tijdens de zandwinning afgedwongen dat in de grote plas enkele eilanden werden aangelegd ter vergroting van de biodiversiteit. Op één van die eilandjes is toen op verzoek van Vogelwerkgroep Midden-Brabant een steile wand aangebracht, die dienst moest doen als nestgelegenheid voor oeverzwaluwen. Oeverzwaluwen hadden vrij snel deze wand ontdekt en hebben er jaren in gebroed. Door erosie werd de wand elk jaar minder steil en door de boomopslag werd de vrije aanvliegroute steeds meer belemmerd. Twee factoren die verantwoordelijk zijn voor het steeds minder geschikt raken van de wand als broedgelegenheid voor oeverzwaluwen.

Leden van Vogelwerkgroep Midden Brabant hebben het initiatief genomen, om begin april 2013 (vlak voordat de oeverzwaluwen uit Afrika weer terug zullen keren) met de boot naar dit eiland te roeien om de wand te herstellen door deze recht af te steken en de begroeiing voor en op de wand te verwijderen. De boot bleek een loodzware metalen sloep te zijn, die met vereende kracht in het water gesleept moest worden. De sloep was niet geheel waterdicht en gezien zijn toestand, zou bij de eerste beste controle door de waterpolitie de boot uit de vaart worden genomen. Bij gebrek aan roeispanen werden de schoppen voor de voortstuwende kracht gebruikt.

Onderweg werd eerst naar een ander eiland gepeddeld om het aantal nesten van de aalscholvers te tellen. Een heel bijzonder gezicht om vanaf het water heel dichtbij de geheel bekalkte nesten en bomen te aanschouwen. De vergelijking met de krijtrotsen van Dover was niet geheel overdreven. Na deze onvergetelijke ontmoeting zijn we naar ons “werkeiland” van deze dag gepeddeld. Toen we aan land gingen, werden door wegvliegende Canadese en grauwe ganzen luidkeels gakkend allerlei verwensingen naar onze hoofden geslingerd met waarschijnlijk de mededeling om zo gauw mogelijk op te rotten. De reden was al vlug duidelijk, open en bloot lagen hun nesten gevuld met grote witte eieren in een donzen bed. Kennelijk zijn ze op hun onbewoonde eiland ontwend geraakt dat er nog predatoren bestaan. Die onbevangenheid van deze vogels om zo open en bloot hun nesten te bewonen, deed mij een bruggetje slaan naar het eiland Mauritius waar toen dodo’s de VOC-zeelui niets vermoedend hebben aan zien komen. Het vervolg daarvan is genoegzaam bekend. Op dit Leemputten-eiland is het anders verlopen, we zijn behoedzaam langs de nesten gelopen met het gevoel dat we tijdelijke en noodzakelijke indringers waren om alleen maar een nuttige klus te klaren. We zijn onverdroten aan het werk gegaan. Zand verplaatsen, nog meer zand verplaatsen, struiken en boomopslag verwijderen, gade geslagen door enkele doodvermoeide boerenzwaluwen die dicht bij de wand op enkele dunne takjes zaten uit te hijgen. Moeten wel net terug zijn van een lange terugreis. Tegen de middag, zonder pauze, waren we klaar met onze arbeid. De algehele mening onder de mannen was dat door onze herstelwerkzaamheden de wand oeverzwaluwproof was en dat de reeds onderweg zijnde oeverzwaluwen wel zo’n wand moeten accepteren. We scheepten ons weer in en verlieten vermoeid doch voldaan het eiland. Nu zonder lawaai te maken, keerden de ganzen terug naar hun heilige plekjes. Het werd weer stil, of er niets was gebeurd.